Je weet dat de temperatuur serieus is als Judith appt dat we thermokleren aan MOETEN trekken voor een wedstrijd en dat we pas lagen uit mogen doen na de warming up. Wat we niet weten is of ze dat appje uit haar zelf stuurde of dat kou-vrouw Jessie die ons normaliter voorziet van kledingvoorschriften, dit haar had ingefluisterd. Gehuld in lagen thermokleding, jassen, mutsen en de hele wintergarderobe erbij kwam Delft zich dus melden bij de Bok de Korverweg in Amsterdam. De eerste wedstrijd van het seizoen zou daar tegen AAC gaan plaatsvinden.
Silvester komt dit keer het praatje vooraf in de kleedkamer houden. Het is tenslotte te koud om dat buiten te doen en ook de scheidsrechter volgt dit wijze besluit. Nu zijn de dames van Delft behoorlijk goed vertegenwoordigd in de front 5 dit seizoen met de luxe dat er vooral heel veel speelsters op de 1e rij kunnen spelen. Je kunt je de verbazing van de scheidsrechter voorstellen toen de halve opstelling van Delft met hem meeliep toen hij vroeg of hij de 1e rijers nog even mocht hebben. Yanne, Aukje, Saar, Elyza, Noor, Carlijn, Irini, Bahar, Fred en ergens achteraan sloot zelfs Judith nog aan om het praatje te horen voor omkleden en het veld op.
De warming up is warming – want we gaan toch langzaam laagjes winter wear uittrekken en stomen onszelf (letterlijk) klaar voor de wedstrijd. Om te zorgen dat iedereen voor de volle 100% aanstaat, maken we ons vertrouwde kringetje op het veld en yellen we niet 1 maar 2 keer onze WE ARE GREEN, WE ARE WHITE, WE ARE FUCKING DYNAMITE. De tweede keer nog harder dan de eerste.
En dat iedereen 100% aanstaat is in de wedstrijd goed te merken. Ondanks dat we de kick off ontvangst verliezen aan AAC is er in verdediging genoeg vuur te proeven. We werken hard en werken samen om AAC bij de try line weg te houden. Tot twee keer toe wordt het beloond met een held-up try, maar uiteindelijk moeten we toch de try tegen van AAC incasseren.
Koppies omhoog, kijk hoe moeilijk we het ze maken – de volgende fases zijn van ons. Aan de zijlijn lopen ondertussen de wisseltjes regelmatig op en neer om warm te blijven om bij wisselmomenten direct extra energie het veld in te pompen.
Hoewel de try’s iets vaker vallen aan de kant van AAC, werkt Delft hard en dat wordt beloond. Zodra er bezit is en we bij ons eigen spel blijven, wordt er geloond en drukken we de eerste try! Zoals Eva en Rosan zouden zeggen: als het je niet bevriest, maakt het je sneller.
De laatste 10 minuten van de eerste helft spijkeren we nog een tandje bij. Door een ongelukkige gele kaart missen we een speelster maar we zijn vastbesloten dat niet in onze koppies te laten. En ook dat loont, met 14 tegen 15 scoren we een try en gaan we met extra energie de tweede helft in.
Van de tweede helft kan ik zelf weinig herinneren, behalve dat ik me ergerde aan de scheids die soms vreemde keuzes maakte en dat er bij AAC wat punten op het bord bijkwamen (het is ook niet heel handig om in de 22 de bal naar de tegenstander te passen). Maar wat ik wél weet is dat ik bij Delft geen enkel moment een dipje in de energie heb gevoeld, geen enkele keer de koppies heb zien laten hangen en dat we hebben gestreden tot het laatste moment met succes, want wij mochten de wedstrijd afsluiten met een try!
Baard keerde terug na een blessure, Irith speelde voor het eerst weer 80 minuten, Maura stond bij de voorwaartsen en op de wing en werd WoTM van beide kanten, Fred keerde weer terug en niemand is kapot gevroren!
Het was wat zoeken naar de woorden achteraf, want het was misschien niet onze score, maar wel onze zondag. Want waar AAC hun spel leunt op een aantal spelers die een groot verschil maken, zijn de dames Delft een team die het woord teamsport een betekenis geven.
En daarmee trappen we de tweede seizoenshelft af met onze koppies omhoog en onze strijdlust op volle batterij. Zondag thuis tegen Castricum!
Carlijn
Foto: RCD fotoarchief
