
Als mensen vragen waarom ik speel bij Delft dan zeg ik dat ik het daar zo ontzettend naar mijn zin heb en vertel ik met trots over de sfeer die er bij Delft hangt. En dan is de wedstrijd van gisteren misschien wel een verhaal om als voorbeeld te vertellen.
Er stonden gisteren, 26 januari, 34 spelers klaar om een wedstrijd te spelen. 23 daarvan waren van RC Delft en 11 daarvan waren van Castricum. Castricum had er dus eigenlijk te weinig om de wedstrijd te spelen. Makkelijk winnen voor Delft zou je zeggen; want je kan er voor kiezen om ‘m te spelen met de spelers die er zijn (11 tegen 15..) of om ‘m te claimen en dan win je met 30-0 en speel je niet.
Beide opties had RC Delft een andere visie op. Uiteindelijk willen we gewoon graag rugbyen want zondagen zijn er om te rugbyen en niet om te claimen en te winnen vanaf de bank bij de tv. Het hele weekend werden er dus speelsters gebeld met de vraag of ze ook minuten wilde maken bij de tegenstander. Geen enkele speler had daar problemen mee – rugbyen is rugbyen – en dus er kon gewoon lekker worden gespeeld. Want als je een wedstrijd wil winnen – kan dat ook tegen speelsters uit je eigen selectie.
Zo was het zondagochtend toen we met zijn allen aantraden bij RC Delft. De zon liet voor het eerst in dagen haarzelf weer eens zien en scheen fel over de groene – modderige velden – van het Bieslandse pad.
Van te voren had Becky ons 1 doel meegegeven voor de wedstrijd. Als we aanvallend spelen, kijk voor je en analyseer hoe de defense verdeeld staat en pas je spel erop aan. Over het verloop van de wedstrijd heb ik niet zo veel te melden dus laten we dat in wat hoogtepuntjes samenvatten
- Noor scoorde haar 2e ereklasse try ooit.
- Noa maakte haar debuut bij Delft en deed dit met klasse en zette veel punten op het bord.
- Maura werd wéér Woman of the Match bij de tegenstander en ruilde Sandra in voor Takkie omdat ze Gwen haar break wist te breken met een tackle toen ze bij Cas meespeelde.
- Speelden er maar liefst 7 Delftse Dames mee bij Cas om er een mooie wedstrijd van te maken.
- Werden er genoeg tries gescoord dat we de tel kwijt waren.
- Moest Georgina ook EHBO spelen voor de scheids.
- Droegen er 34 spelers gele sokken.
- Speelde Sietske 80 minuten met Castricum mee.
- Hielden we ons zo waar wel aan een van de doelen die we van de coaches meekregen voor een wedstrijd.
De score doet er niet toe. Wie er won ook niet echt want rugby won deze zondag. Vorige week zei ik in het verslag dat Dames Delft de betekenis van teamsport eer aan doet en dat bewees ze gisteren maar weer. Er werd gelachen (en gehuild van trots door Becky), getackeld, gemopperd, gebibberd (toen de zon weg ging), genoten, geschoten, gerend, gescoord maar bovenal werd er gerugbyd in spel én in moraal.
Voor Cas was het na de afslachting van vorige week tegen RUS met 105-3 een stuk gezelligere zondag en dat kwam de coach ons met een warm hart nog meegeven. Hij had vanaf de zijlijn genoten van de sportieve, warme en toch harde pot rugby die er gespeeld was en had zich als coach samen met zijn team erg welkom en warm ontvangen gevoeld – zowel op het veld als naast het veld – bij RC Delft.
‘I didn’t want to cry today, but I get emotional out of pride for this team. You managed to bring the joy in playing rugby back for these ladies, and that’s something this country needs’ – Becky
Carlijn
P.S. De kleedkamer is naderhand altijd echt een bende (shirts, vergeten kleding, wisseljassen). Maar gelukkig hebben we superhelper June die altijd komt helpen!
Foto’s gemaakt door Jan Kaper; bekijk ze allemaal hier.
Foto June: Carlijn
