Dit weekend (15 december) was het het weer wedstrijdweekend voor de dames van Delft en ook ik mocht weer mee! Na een absentie van de eerste 4 wedstrijden omdat ik zo nodig op vakantie moest gaan (heel asociaal, I know), mocht ik gelukkig toch een plekje op de wisselbank invullen dit weekend voor de wedstrijd tegen Waterland.

Het was een roerig begin van de wedstrijddag bij RC Delft, al hebben maar weinig dames op het veld daar iets van meegekregen. Zo mochten we, omdat Waterland maar 14 dames had voor de wedstrijd, vanuit wedstrijdregels de wedstrijd ook claimen. Dan zouden we ‘m winnen zonder te spelen. Echter werd er gekozen om dat niet te doen en in spel te laten zien wát de dames van Delft waard zijn en dát de dames van Delft het waard zijn!

Een wedstrijd wordt altijd door iedereen anders beleefd en iedereen heeft lievelingsmomenten of uitspraken die het meeste bijblijven. Zo kreeg ik van meerdere dames een leuke uitspraak of herinnering opgestuurd, en een haarscherpe observatie van de wedstrijd van onze coach Silvester (die me rijk had gemaakt als ik een euro zou krijgen voor elke keer dat hij WIJD heeft geroepen zondag). En dat verslag wil ik jullie absoluut niet onthouden.

Silvester:
‘Zondag beloofde een mooie dag te worden. Na de noodzakelijke zenuwplasjes en peptalks waren de Delftse Rugby Dames er klaar voor. De tegenstander was er 1 van formaat, Waterland. Ondanks dat Waterland een wat gehavende opstelling had, beloofde dit een serieuze pot rugby te worden. Waterland trad aan met slechts 14 dames, waarvan echter de helft internationale rugby ervaring heeft. Delft kon aan de bak en dat deden ze! Het spel golfde op en neer waarbij beide teams try’s maakten. Delft had zichtbaar moeite de grote sterke voorwaartsen van Waterland af te stoppen. Nota bene tegen de wind in scoorde Waterland met goed combinatiespel van hun internationals. Het game plan was duidelijk en het lukte in de eerste helft een enkele keer de ruimtes te benutten en dan was het ook meteen raak. Het publiek had iets om te juichen.

Bij aanvang van de tweede helft tapte Delft uit een ander vaatje. De ruimtes werden veel beter benut en het lukte Delft de wingers in stelling te brengen – en laten wij nou de snelste van Nederland hebben. Daar ging ze hoor, flamboyant als een hinde maar zo snel als een jachtluipaard een loepzuivere hattrick en dat op haar verjaardag. Anna Zoe lag in korte tijd 3 x onder de palen bij Waterland en dat tegen de wind in. Het Delftse publiek had zichzelf weer helemaal warm gejuicht. Echter de kers op de taart was de daarop volgende try van Carlijn. Ook hier was weer sprake van een zekere mate van flamboyante run. Onze altijd steady spelende prop maakte op professionele wijze een explosief sprintje (gewoon rechtdoor) en een even zo professionele try, top gedaan. Otje dacht: ik kan dit ook en ja hoor, daar was haar eerste try! Na alle schouderellende eindelijk de beloning voor al het harde werken. Flamboyant was de try niet maar het juichen van Otje wel, heerlijk luidkeels werd dit ook nog door schoonmama op de gevoelige plaat  vastgelegd. Deze vergeet ze nooit meer. De wedstrijd was inmiddels wel in de pocket. De teller stond al op 60 punten al kwam Waterland toch nog sterk terug. Mooie uitslag, er is hard gewerkt, en tevreden coaches. Op naar de laatste wedstrijd. Bij winst met 5 punten is de derde plek haalbaar wat een mooi streven is, daar gaan we voor. Groen om voor te gaan.’

Daar mag nog aan worden toegevoegd dat Eva ook meermaals haar cardiotraining waarmaakte door breaks te maken en zelfs vanuit een kick off een try tussen de palen wist te drukken. Daarnaast had Jessi haar positie op de wing weer welverdiend door met snelheid van een oogknipper onder de palen een try te drukken. En ook Gwennie zette deze wedstrijd weer wat punten erbij op het bord.

Goldie was terecht player of the match. Zij had de hele wedstrijd de zware taak van controle houden vanaf de 9 en dat deed ze met overgave en succes!

Irith – die, zoals ze zelf mooi zei, in dienst staat van het team- mocht als vertrouwd weer mee als voorwaartse en maakte vervolgens na de eerste kick off meteen een snoeiharde hit waarover Judith het de avond daarna nog steeds had. Al werd ze soms wel verward als fly-half omdat ze ineens ging passen en dat doen voorwaartsen toch niet? Aldus, Pleijte.

En over Pleijte gesproken, die tackelde voor de verandering zo laag dat ze geen kaarten maar commentaar kreeg van de tegenstander. Want die ging al liggen voor ze ging tackelen en dat mag helemaal niet!

Er waren zondagmiddag 22 mensen  die allemaal strijdlustig op en naast het veld stonden, klaar om Waterland te laten zien wat Delft in haar mars had.
Noor maakte aanvallend prachtige meters, Judith tackelde meer dan op alle vingers en tenen te tellen is, Aukje maakte een succesvolle comeback na haar blessure, Kiki speelde op geleende schoenen net zo hard, Irini en Bahar zijn dan wel klein maar lieten zich door het formaat van Waterland zeker niet kennen in aanval en defense, en hoewel Maura het idee had dat dat voor haar niet gold, was ook haar inzet vanaf de zijlijn zeker zichtbaar! Rosan werd door Waterland als zo intimiderend gezien (eerlijk, is ze ook) dat ze haar in de aanval constant klem liepen voordat ze een bal kon vangen. Luna mocht voor het eerst in haar hele lange rugbycarrière mee op de flanker (nooit te laat om te leren) en Larissa ving alle kickjes die Waterland maakte, haarfijn uit de lucht.

Sil gaf ons voor de wedstrijd nog een lesje anatomie. Zo is de mens geschapen met schouders om de eenvoudige reden dat ze gebruikt worden om te tackelen. Klaske nam die les heel serieus. Ze gooide haar schouders meermaals in de strijd maar moest dat uiteindelijk wel met een plekje op de blessurebank naast Yanne bekopen. Die laatste was minder amused toen de ref vertelde dat ze het veld niet meer op mocht door de klap op haar kaak, maar ze kon er vandaag wel met een lach een gedichtje over schrijven.

Yanne ging vol voor de tackel!

Bam! Die was raak,

Niet de tackle, maar wel het knietje op haar kaak.

80 minuten strijden, met hier en daar een traan,

Toch gingen wij er met de winst vandoor

Groen om voor te gaan💚

Marit sloot de wedstrijd af met de bekentenis dat zij degene was die wilde spelen en niet wilde claimen, en dat ze trots was dat we als team hadden laten zien wat we kunnen. Delft verdient het om te winnen, Delft verdient het in die ereklasse te staan en daar mogen we zo ontzettend trots op zijn! En daarmee kijken we uit naar volgende week, als we de eerste fase afsluiten met een wedstrijd tegen DIOK.

Eindstand 60-44.

Liefs, namens alle dames van RC Delft,
Carlijn

Jan Kaper was bij de wedstrijd en maakte weer prachtige foto’s! Bekijk ze allemaal via deze link.