Je kon je bij captain Tycho opgeven voor rugby deze zondag. Er waren geen voorwaarden aan verbonden en toch hadden we niet meer dan 17 spelers. Tycho appte over zijn queeste zelf het volgende:

“Ik maak even m’n rondje af langs de middelbare scholen, penitentiaire inrichtingen, bejaardentehuizen, en daar bij die bankjes bij de Sebastiaansbrug op zoek naar spelers”

Het leidde in elk geval tot een eervolle vermelding van Peter, Patrick, Herman en mijzelf in de bierdrinkerij die we derde helft noemen.

Onze aanvoerder ging ook voorop in de strijd en mede dankzij hem, de wind in de rug en goede touch-kicks van Norberts bleven we lange tijd partij bieden aan de 22 man van de Dukes. Mijn ervaring is echter dat, op welk niveau je ook speelt, je nooit makkelijk wint van de club uit Den Bosch en dat bleek vandaag ook weer het geval. Het is zo’n vereniging waar een deel van de trots draait om de voorwaartsen, over hun eenheid, gewicht en line-outs. Wij hadden een zeer licht team staan en werden in de set-pieces volstrekt overspeeld.

Maar goed, ik begrijp dat de ruststand 0-17 was, dus dat is best een eind weg van de eindstand van 0-78. Niet dat we dachten te winnen maar we wilden echt nog wel scoren voordat onze -achteraf voorspelbare- totale desintegratie zou plaatsvinden. Het scoren lukte dus niet en dat had een paar eenvoudige oorzaken. De eerste is dat de Dukes 22 spelers hadden en wij 17. Ze konden dus beter wisselen en deden dat ook. De tweede reden is dat bij ons Norberts uitviel, tot dan toe onze beste speler. Maar de derde reden is positiever. De Dukes begonnen echt uitstekend te rugbyen. Natuurlijk hebben ze twee of drie try’s gescoord door zeer slecht verdedigend werk van Delft maar wat ze echt heel goed deden was het volgende: kicken voor positie en vanaf de line-out opbouwen. De sterke wind zette ons een keer of vijf helemaal vast in de linkerhoek (bij de scrummachine) en van daar uit vielen ze dan aan. Echt feest voor hun driekwarten.

Afgezien van verder beschadigingen aan mijn ego waren een paar dingen voor mij ook feestelijk. Bijvoorbeeld het spel van Kirill op de tweede center die waanzinnig bleef tackelen, in samenspel met Patrick trouwens. En ik vond Simon en Sam hard werken! En dan nu het volgende: je moet altijd een beetje voorzichtig zijn met Tom complimenteren want hij zal het onmiddellijk met je eens zijn, maar wat een wedstrijd! Onze verdiende Man of the Match, tegen de club waar hij twee jaar voor speelde, uitstekend op de eerste center, meer dan uitstekend op de scrum-half en acterend als nummer 8 of flanker in het losse spel wanneer hij maar kon.

Tenslotte. Het is een beetje gek wel, zo’n opgewekt verslagje van een inmaakpot. Maar weet je. Als je er dan staat, met gewoon allemaal jongens die er zin in hebben, en die gewoon hun best doen. Oh ja, er dook ook een Herbaut op, die gewoon meedeed alsof de familienaam er van af hing! Maar als je gewoon met zo’n team elkaar niet afvalt maar aanmoedigt, dan is het best leuk, en dan weet je zeker dat er wel betere tijden en betere wedstrijden komen. Of je nou 20 bent of ergens voorbij de 60. En je weet ook weer: van de Dukes, met die goede scrum en line-out, win je niet makkelijk. Eigenlijk wel lekker, die vastigheden in het leven. Goede Kerst.

Gr Zeno

16 december 2024

De prachtige foto’s zijn gemaakt door Jan Kaper, waarvoor onze dank! Zie alle foto’s via deze link.