Een beetje laat, maar toch is hier een verslagje van de trip die gemaakt is naar Parijs om daar de wedstrijd Frankrijk tegen Nieuw Zeeland te bekijken. Deze trip was op een fantastische manier georganiseerd door Zeno en  Mirjam.

In de nacht van vrijdag op zaterdag vertrokken we met een kleine groep per goedkope bus naar Parijs. De sfeer kwam er al goed in tijdens de rit mede geholpen door bier, koude kip en de uit onverwachte hoek komende tip om de natuurfilm Paalrammen op te zetten.  Helaas begaf enkele meters over de grens onze bus het waarna we enkele uren moesten wachten op een vervangende bus. Met een nieuwe bus werd  de reis voortgezet en iedereen dommelde zo’n beetje in slaap.

Tegen negen uur in de ochtend waren we in Parijs bij het stadion waar de wedstrijd gespeeld zou worden. Tijd genoeg dus om nog wat cultureels te ondernemen in Parijs. De groep splitste zich op en ieder ging zijn favoriete deel van de stad bekijken.

Om twee uur was iedereen weer present bij het stadion waar nu een enorme sfeer hing van feestende mensen die zich verheugden op de wedstrijd. Nadat iedereen zijn kaartje had, gingen we het stadion binnen waar sommigen van ons de Nieuw Zeeland prop “de Bull”  zagen en anderen bij de controle hun deodorant moesten inleveren.

We zaten hoog in het stadion maar we hadden een goed zicht over het veld waarop we een wedstrijd van een zeer hoog niveau zagen. NZ won de wedstrijd met overmacht door effectief met de kansen om te gaan en  snoeiharde tackels te maken. De Fransen startten te overmoedig na hun winst een week eerder en kregen zeer goede try’s om hun oren. Met name de try waarbij Lomu door ettelijke Franse tackel pogingen heen brak, was klassiek.

Nadat de tachtig minuten waren omgevlogen hadden we nog zat tijd om naar de bus terug te komen. Deze tijd konden we goed gebruiken om nog wat te drinken rond het stadion tussen vele duizenden feestende NZ supporters.

Tijdens de terug reis hield iedereen zich een beetje stil en probeerde wat te slapen, waardoor er weinig over deze rit te vertellen is. Om 1.00 ’s nachts  (zondagmorgen dus) waren we terug in Delft en ging iedereen direct naar huis omdat de volgende dag er door ons zelf weer gespeeld moest worden. Tot zover dit verslag van een lange dag waaraan ik veel plezier heb beleefd en die ik zo weer over zou doen.

Bart