Oftewel wie gaat er nu weer over de rooie. Want de Evergreens bestaan nu ruim 8 jaar maar elke keer als er gespeeld wordt, heeft er wel iemand wat aan te merken. De commoties liepen dit jaar weer zo hoog op dat we een triporganisator kwijt zijn. En dat een aantal mensen overwegen (of overwogen) om die een of twee wedstrijden per jaar die zij nog willen spelen dan maar bij een andere vereniging te slijten, een die wel blij is met een “oude meesters team”. Dan maar even rood of even zwart of wat dan ook. Maar we zijn uiteindelijk toch naar Leuven geweest, door alle bovenstaande toestanden helaas met 14 man, maar dat mocht de pret niet drukken. We hadden in Peter een uitstekende reisleider en de stemming zat er reeds vroeg in. Onder dit een artikel een lijst met de deelnemers, de kenner zal hierin tevens de opstelling herkennen.
Na een enerverende maar wat droge treinreis (je neemt geen bier mee naar het land der Belgen en aan boord was niets te krijgen) arriveerden wij rond de klok van vieren in het stadje Leuven. Hier hoefden wij alleen maar het stationsplein over te steken om het hotel binnen te vallen, waar ons een tweede schok wachtte aangaande het lessen van de dorst. Het hotel had een heuse bar met een echte tap, maar geen barkeeper. Na een korte rekrutering binnen eigen gelederen was dit barprobleem echter snel opgelost, Guus werd achter de bar geplaatst met Ad met een viltje er naast om de bestellingen te noteren en de rekening op te maken. Beiden werden door de waardin snel als volwaardige krachten aanvaard. Zo kwam het dat het inchecken onnodig veel tijd in beslag nam en iedereen slechts node zijn spullen naar de kamer bracht.
Het bleek een best hotel te zijn, wat aan de hoge kant, maar buiten het feit dat er op wat later tijdstip geen koffie te verkrijgen was, laat staan UV bestraalde, wil ik er geen verkeerd woord over zeggen. Wat later vond men het dan toch tijd worden om wat te gaan eten en de reis naar de Oude Markt werd aanvaard. Na een korte voorbespreking in de “Revue” en enige verkenningen werd besloten voor “De Clijne Taefel”, welke groot genoeg was om de hele meute te bevatten.
We bleken te eten in een of ander keldergewelf, wat een dusdanig goede akoestiek had dat bijna het hele repertoire werd afgedraaid, inclusief een onvergetelijke zumba. Verder bevatte het repertoire o.a. “We gaan nog niet naar huis want we zijn in Leuven” en Ad z’n versie van “Vlaamse meisjes hebben dorst”. Het eten was heerlijk, als specialiteit wil ik persoonlijk Leo z’n “geen soep met cantharellen” vermelden.
Na het eten was het nog lang onrustig in de stad en werd de volgende dag tussen 8 uur en niet ontbeten. Een variant hierop was om 9 uur ontbijten en weer naar bed gaan, om vervolgens de nabijgelegen stationsrestauratie te plunderen. U merkt, we zijn reeds op zondag aangeland, daar moest het allemaal gebeuren.
We waren inmiddels tot de ontdekking gekomen dat RC Leuven in de Belgische 3e klasse speelt, wat theoretisch vergelijkbaar is met het niveau van RCD. Dus er ontstonden toch behoorlijk wat (ruikbare) wedstrijdspanningen zo langzamerhand. Eenmaal aangekomen op het sportpark vonden we vrij snel de kleedgelegenheid met stortbaden. In deze kleedkamer wachtte ons en Peter Z. een verrassing. Wij kregen zeer fraaie, genummerde, speciale en zwarte Evergreen shirts uitgereikt met bijbehorende kousen. Peter bemerkte dat een aantal zo zorgvuldig verborgen gehouden shirts reeds de voorgaande nacht als pyjama waren gebruikt.
De wedstrijd verliep een beetje golvend. In het begin had de tegenstander wel wat meer veldoverwicht, maar waren wij gevaarlijker. Hetgeen resulteerde in een 0-12 voorsprong voor ons via tries van Ben en Joost en conversies van Ad. Leuven kwam halverwege de eerste helft via een mooie beweging van een van hun sterkste spelers, de fly half, terug tot 6-12. Eigenlijk dachten wij kort daarvoor nog dat we er overheen zouden lopen, maar in de 35e minuut werd het zelfs nog 12-12. Hier waren wel wat schuldigen voor aan te wijzen, maar dat doen we niet. In de tweede helft waren de teams redelijk aan elkaar gewaagd, met naar mijn (gekleurde?) mening de Evergreens weer iets sterker, hoewel er een hele serie zeer benauwde momenten waren. Deze gedachte wordt bevestigd door het scoreverloop: 12-16 via Peter Z.,18-16 en 18-20 via Guus uit een push over maul, en 18-23 via Ad uit een penalty kick. Rest mij te vermelden dat de thuis gebleven Delftenaren uitstekend werden vervangen door Patrick (Patje hun voorzitter) in de eerste helft en Jan in de tweede helft. Eigenlijk had Jan nog een try gescoord.
Na een gezellig samenzijn met wederom een uitstekende sing song in een café waarvan mij helaas de naam ontschoten is, werd de thuisreis aanvaard. Echter niet zonder te vermelden dat de café eigenaar bereid bleek het glaswerk te sponsoren. De terugreis had een zeer voorspoedig verloop omdat je nu eenmaal wel bier van België mee naar Nederland kan nemen, zodat het ontbreken van een restauratie niet opviel.
Kortom het was zeer gezellig, wat ons deed besluiten om toch maar nogmaals de stormen van kritiek en de tegenwind te trotseren en aan het eind van seizoen naar Oemoemenoe (Middelburg) te gaan. Hoe en wanneer is nog niet bekend, maar daar zal nog genoeg over gesproken worden.
Als erfenis laten wij RC Delft een tegenbezoek van de RC Leuven en een uitnodiging voor hun groots opgezette 7-a-side toernooi na.
Hans van der Vliet
